maandag 6 november 2017

Cultuurverschillen? De internationale taal van tekenen.

Review bij ‘Kleurenderwijsjes, tekenen maakt blij’


‘zomaar wat stippen op een blad, ik stippel maar wat’

De ouders van de Oudergroep die wekelijks bij elkaar komen op de basisschool van hun kinderen, hadden de wens om eens te verven. Zij zagen hun kleuters met schort en kwasten op het verfbord in de gang de prachtigste kleuren schilderen. Het zag er zo fijn uit, maar zou dat ook zo zijn? Mochten zij ook eens?
 Als begeleidster van de oudergroep regelde ik schorten, groot papier, allerlei kleuren verf in grote flessen en kwasten. De ouders vonden het heel mooi en ik nodigde hen uit eens wat verf te kleuren op de papieren. Maar niemand kwam in actie.. misschien waren de papieren te groot? De verf te kliederig, de kwasten te lang? De ervaring bleek een te grote uitdaging. Voor ouders die zelf geen basisschool kenden en te maken hadden met heel andere gewoontes dan in hun moederland, was dat begrijpelijk.

Ik dacht aan het boekje van Wilma; ‘tekenen maakt blij’. In het boekje stond een vorm die misschien wel haalbaar zou zijn bij deze oudergroep en iets van de wens van de ouders zou inlossen. ‘Een beetje kleur is ook leuk’, las ik. De uitdaging van Wilma was eenvoudig; kunst met stippen; ‘zomaar stippen, vormeloos, geen idee, uit het niets ontstaat iets’.
Dus zocht ik een vorm van een boom en nodigde de ouders uit om met verf kleine stipjes te zetten waar de blaadjes groeien. Iedereen, uit elk land kent tenslotte de vorm van een boom. En of die nou bloesem kreeg, herfst- of fantasiekleuren, dat maakte allemaal niets uit. In Wilma haar benadering wordt plezier voorop gezet en tekenen voor iedereen toegankelijk.
Het werd een kleurrijke en heel ontspannen ochtend! De ouders werden blij van hun tekenkunsten. Ze hebben genoten van het kleuren. Dank je wel Wilma, voor je prachtige inspiratie. Ik kan iedereen dit lieve boekje aanraden, omdat het echt iets mogelijk maakt wat misschien moeilijk lijkt!